Analar, analar, analar... Asla hakkı ödenmeyen analar.
Dünyadaki en tatlı, en güzel kokuya sahiptir onlar.Benim annemde bunlardan birtanesiydi.Kokusu gülde bilde yoktu, sevgisi yapmacık değildi, sıcaktı nefesi, tatlıydı dili.
Hayat bize öyle süprizler hazırlıyorki kimisi çok güzel kimisi kötü. Annemizden doğduğumuz zaman dünyaya açıyoruz gözlerimizi ve annemizi görüyoruz ve ilk defa onun göğüslerinden tatıyoruz nimetleri, onun teninin kokusunu soluyoruz ne güzel bir süpriz oluyor bizlere.
Biz annemizi emip dururken zamanlar akıp gidiyor ve bizler anne sevgisiyle büyüyoruz.Birde bakıyoruz ki okul çağımız gelmiş ve okula hazırlıyor annemiz bizi. Bir güzel süpriz daha çıkıyor karşımıza. Okulda bir çok süpriz yine bizi bekliyor, her gittiğimiz okulda yeni arkadaşlar, yeni dersler, yeni sınavlar ve bizi çok sevdiğini zannettiğimiz sevgililerimiz. Bunları hep annemizin maddi ve manevi desteğiyle atlatıp göğüs geriyoruz.
Kısacası hayatın en güzel ve en kötü günlerinde bizim daimi koruyucumuz daimi aşkımız hayat sahnesine atıyor kendini bizim yanımızda.
Günler birbirlerini kovalarken bir büyük süpriz çıkıyor karşımızaki bizi adeta şok ediyor. Koruyucu meleğimiz birtanemiz bu dünyadan göçüp gidiyor.
Sonra dönüp yaşadıklarımıza baktığımızada en güzel günleri annemizle geçirdiğimizi anlıyoruz. Ağlıyoruz, sızlıyoruz, aklımızdan çıkmıyor ama yinede yaşıyoruz.Bazen bir şiir bazen bir ağıt yakıyoruz ardından. işte benim şiirim.
SENİ ÖZLEDİM ANNE
Varlığınla varlığım olan
Bedeninde canım olan annem
Gönlümün neşesi, yüzümün nuru olan annem
Özledim kokunu özledim annem
Çiçeklerin için tek gül olan annem
Beni koruyon, beni koklayan
Babamın aşkı olan annem
Özledim bakışını , gülüşünü annem
En derin uykuda aklım agelen
Ömrünü çileyle, dertle geçiren
Sevmeyi, sevgiyi bana öğreten
Ölümün ağlatır hergün be annem
Üzerimde hakkın çoktur bilirim
Hakkını helal et helal et annem
Dualarımseninle seninle annem
Seni çok özledim duy beni annem
)
Ben Yaylayı Özledim 
